22/8/06

the holy nada

she told me the same story
of being different
avoiding the fact
we are all invisible.

thus, we always have
an opposite opinion
a distant point of view
a god and a religion.
thus, they said: an act of love
can’t save the world.

she cried not for pride
of the biggest size
and her act provided me
with a choice.

it’s difficult for us
because we pursued meanings
and we found ourselves
totally meaningless.

there’s no message.
there’s no secret.


how many opportunities have you lost?

21/8/06

sin mensaje

vivo a ras de suelo
pero no me hundo
miro al sol directo
así como bailo
cuando no me caigo
miro al horizonte
sé que queda mucho
tot està per fer
pero no lo haré
aunque es posible
así siempre nuevo
vivo en el intento
me ato peso al cuello
le hago nudo
vivo a ras de suelo
pero no me hundo



suena la campana
-dong-
(¿volvemos al rincón
o
seguimos peleando?)

19/8/06

de tan sencillo, no te gustará

una vez nos pidieron que dibujáramos una isla. nos dieron a todos el mismo papel y nos dieron sólo esa instrucción. colores diferentes, rotuladores, lápices, ceras. unos tardaron diez segundos, otros dos minutos y aquélla, media hora. unos usaron un solo color, otros sólo una gama, y aquélla, los usó todos. apenas sabíamos nada los unos de los otros. en mi isla dibujé un pájaro. un pájaro inefable. una paloma gigante. una cigüeña paticorta. una gaviota con pico de pato. miraba hacia fuera del cuadro. hacia la izquierda. ¿qué está mirando?- alguien preguntó. me gustó aquella pregunta. la respuesta, no tanto.

+++

DE TAN SENZILL, NO T'AGRADARÀ
Cansat de tants de versos que no fan companyia
-els admirables versos de savis excel.lents-,
i de mirar com passa l'emperador tot nu,
i del gran plany del vent, aquest vell adversari,
i de l'excés de mi, sense missatge,
ara us diré, amb paraules ben clares,
amb crit elemental, lluny d'artifici,
que vull només parar-me en el camí,
ja decantat amic de l'última injustícia,
i ajaçar-me per sempre, sense recança, mort,
damunt la bona terra.
Salvador Espriu
El caminant i el mur

//Cansado de tantos versos que no acompañan
-los admirables versos de excelentes sabios-
y de mirar como pasa el emperador desnudo
y del llanto del viento, este viejo adversario,
y del exceso de mí, sin apenas mensaje,
ahora os diré, con palabras bien claras,
con un grito elemental, ajeno al artificio,
que sólo quiero parar en el camino,
ya decantado amigo de la última injusticia,
y acostarme para siempre, sin remordimiento,
muerto, sobre la buena tierra. //

One cannot be deeply responsive to the world without being saddened very often. // Erich Fromm